Wanneer de in kleurrijke klederdrachten geklede vrouwen de mensen met een glimlach binnenhalen is het een kwestie van tijd dat de geplaatste stoelen bezet zijn. De onderlinge gesprekken die gevoerd worden onder de tent en daarbuiten worden op de achtergrond begeleid door Koraalmuziek.
Een minuut stilte na het gezamenlijk zingen van het volkslied vormt het begin van het officieel programma bij de herdenking van de dag der bevrijding en vernieuwing. Verschillende geestelijken dragen de bijeenkomst, maar ook Suriname op aan de Almachtige. Het aansteken van de fakkel door de president tevens de leider van de Revolutie, Z.E. Desiré Bouterse, is bedoeld om symbolisch aan te geven dat de ideologie van de revolutie blijft voortleven. Hierna geeft het staatshoofd de start voor het leggen van kransen bij het monument van 25 februari. In aanloop naar de speech van het staatshoofd vertolkte Previen Sewnath, de nodige eenheid voor ons land op een meesterlijke wijze in twee gedichten.
In dezelfde trend zette het staatshoofd zijn toespraak voort. Hij deed de dringende oproep om te bezinnen en zelfreflectie te plegen. “Het was nimmer de bedoeling om zelf aan de macht te komen, we wilden wel het beleid van de nieuwe richting van ons land bepalen zegt president Bouterse over de bedoeling van de Revolutie”.
