Op Maandag 29 Juni 2020 wordt de inschrijving van de Historische binnenstad Paramaribo op de werelderfgoedlijst van de UNESCO herdacht. Deze mijlpaal werd bereikt op 29 Juni 2002.
De toelating, van de Historische binnenstad Paramaribo op de werelderfgoedlijst volgens de UNESCO-criteria vindt zijn grondslag in:
- De menging tussen de Europese architectuur en de Zuid Amerikaanse inheemse materialen en werkstijlen voor de vorming van een nieuwe stijl.
- Een uniek voorbeeld van het contact tussen de Europese cultuur van Nederland met de inheemse cultuur en de Zuid Amerikaanse gewoontes in de jaren van intense kolonisatie van deze regio in de 15e, 16de en 17de eeuw
Wij mogen trots zijn dat de stadsopbouw uit de jaren 1680-1800 voor een groot deel intact is gebleven. De patronen binnen de stad zijn authentiek ten opzichte van de historische gebouwen omdat er geen grote infrastructurele veranderingen hebben plaatsgevonden. Veel van de monumenten vertonen een hoge authenticiteit vanwege het gebruik van traditionele technieken en materialen bij reparatie- en herstelwerkzaamheden. Er zijn 291 monumenten in Paramaribo geregistreerd, slechts enkele zijn in de afgelopen drie decennia verdwenen ten gunste van nieuwe ontwikkelingen.
De begrenzing van de Historische binnenstad van Paramaribo is zoals in het staatsbesluit van 2001 als volgt aangegeven:
- De noordelijke gevelwand van de Van Roseveltkade
- De Sommelsdijksche Kreek
- De as van de Tourtonnelaan
- De as van de Klipstenenstraat
- De westelijke gevelwand van de Heiligenweg
- De oever van de Suriname rivier langs de Waterkant
De Historische binnenstad Paramaribo staat onder het beheer van het Ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (MinOWC). In 1997 richtte het MinOWC de Stichting Gebouwd Erfgoed Suriname (SGES) op die input heeft gehad bij de nominatie van de Historische binnenstad van Paramaribo. Na jarenlange voorbereiding door SGES verkreeg de binnenstad Paramaribo in 2002 officieel de status van Unesco Wereld Erfgoed Site en SGES werd vanaf dat moment belast met het management hiervan. Het kantoor van de SGES is gehuisvest in een van de historische panden aan de Zeelandiaweg 7, Fort Zeelandia. Suriname heeft een 2de werelderfgoed site geregistreerd bij UNESCO en dat is Het Centraal Suriname Natuur Reservaat (CSNR). Deze staat onder beheer van het Ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer.
De plaatsing van de binnenstad Paramaribo op de Unesco Werelderfgoed site markeert een belangrijke erkenning van de culturele waarde die Suriname biedt aan de wereld. De rijke multiculturele bevolking met haar specifieke historische verworvenheden vormen een stevige basis voor meer internationale erkenning. Een belangrijke voorwaarde hierbij is sterk en modern nationaal cultuurbeleid.
Nieuw cultuurbeleid voor Suriname
Het onderhoud, de voortzetting en beleving van het Surinaams cultureel erfgoed is een belangrijke vereiste om ervoor te zorgen dat de volgende generaties er nog van kunnen genieten. Voor een goede overdracht aan toekomstige generaties is er adequaat beleid en visie nodig. Het Directoraat Cultuur heeft een belangrijke rol hierin. Het huidig cultuurbeleid dient geherformuleerd te worden en wel zodanig dat het voldoende aansluit op de behoeften en aspiraties van de huidige en toekomstige generatie. Regionale integratie binnen de Caribische en Latijns-Amerikaanse regio alsook de inbedding in multilaterale conventies en verdragen is hierbij cruciaal. Het nieuwe beleid moet tevens sterk gericht zijn op educatie en innovatie waardoor vooral jongeren geïnspireerd raken over de potentie van het rijk en divers materieel- en immaterieel cultureel erfgoed voor welvaartscreatie. De strategie van het nieuw cultuurbeleid wordt bepaald op de cultuurconferentie die ter gelegenheid van het 40ste lustrum van het directoraat Cultuur op 15 augustus 2020 wordt georganiseerd. Daarbij zal met cultuurdragers en deskundigen uit de particuliere en overheidssector consensus worden bereikt over het nieuw cultuurbeleid.
Het Directoraat Cultuur heeft een aantal initiatieven in het verschiet gericht op behoud van het cultureel erfgoed, waarvan het Paramaribo Urban Rehabilitation Programma (PURP) thans in uitvoering is. Dit programma wordt gedurende 5 jaar uitgevoerd met een lening van de Inter-American Development Bank. Het doel van PURP is de socio-economische revitalisatie van de Historische Binnenstad Paramaribo. Het PURP is ondertussen van start gegaan met verscheidene activiteiten waarvan de herbouw van het in 1995 afgebrande pand van het oud DNA-gebouw en het Ministerie van Algemene Zaken aan de Henck Arronstraat. Vervolgens zullen nog 5 overheidsgebouwen worden gerenoveerd, een nieuw ontwerp voor Waterkant worden ontwikkeld en wordt een financieringsmodel beschikbaar gemaakt voor particuliere eigenaren van koloniale panden in de binnenstad. Verder wordt binnen het PURP aandacht besteedt aan toerisme ontwikkeling voor de binnenstad Paramaribo, d.m.v. verfraaiing van verschillende openbare cultuurlocaties. Tenslotte vinden verschillende activiteiten plaats gericht op de institutionele versterking van de Stichting Gebouwd Erfgoed, waardoor zij beter in staat zijn te waken over het behoud en de verbetering van deze belangrijke historische binnenstad van Paramaribo.
Tot slot
De Surinaamse regering heeft getoond zich te committeren aan de ontwikkeling van een sterk cultuurbeleid door de IDB-lening van US$.20 miljoen voor de uitvoering van het PURP. Het is voor het eerst in de geschiedenis dat er op significante wijze is geïnvesteerd in het behoud van de Surinaamse cultuur. De herdenking van de inschrijving op 29 juni 2002, alsook het jubileum van 40 jaar directoraat Cultuur op 15 augustus 2020, markeren het bijzonder kruispunt waarop het cultuurbeleid is beland. Er zal serieus moeten worden gekeken naar het verleden, het heden en de toekomst van ons rijk en divers cultureel erfgoed. Wij moeten leren uit onze fouten, verandering brengen in hoe wij omgaan met ons cultuur erfgoed zodat deze goed gegarandeerd is voor de komende generaties.
