Astrid Boedhoe is afgestudeerd en draagt nu de titel van Meester in de Rechten (mr.), met als specialisatie het herstelrecht. Boedhoe verdedigde op dinsdag 15 januari 2019 haar thesis, waarin is verwerkt dat bewustwording teweeg gebracht moet worden inzake de voordelen van herstelrecht.
In diverse landen worden door criminologen en herstelrecht denkers verschillende betekenissen gegeven aan het juridisch begrip herstelrecht. Boedhoe koos voor de definitie van Inge Vanfraechem. Vanfraechem heeft tal van definities bestudeerd en haar definitie is: Herstelrecht is een optie voor recht doen, die in de eerste plaats gericht is op herstel van schade gericht aan het slachtoffer, veroorzaakt door een strafbaar feit gepleegd door de dader. Herstelrecht kan het best gepraktiseerd worden door coöperatieve processen van alle betrokkenen. Betrokkenen zijn slachtoffers, daders, de samenleving, alsook de staat Suriname c.q. de justitiële autoriteiten die optreden als facilitator, bemiddelaar en procesbewaker.
Internationaal is gebleken dat de doelstellingen van strafrecht niet bereikt worden. Het huidig internationaal strafrechtsysteem leidt niet tot criminaliteitsvermindering en ook de genoegdoening bij slachtoffers laat veel te wensen over. “Criminologen zijn van mening dat als je je doel niet bereikt met strafrecht en dit systeem toch eeuwenlang handhaaft, dat een brevet van ongeschiktheid geeft. Toen zijn deskundigen, criminologen en herstelrecht denkers gaan nadenken over een andere aanpak om onder andere overvolle gevangenissen tegen te gaan. En ook om misdaad bij de bron aan te pakken”, zegt de pas afgestudeerde.
De constatering dat herstelrecht ertoe leidt dat de doelstellingen van het strafrecht bereikt kunnen worden, is voor de nieuwbakken Meester in de Rechten de drijfveer geweest om haar thesis te schrijven over herstelrecht. “Als mij iets ernstigs overkomt, ik raak betroken bij een strafbaar feit als slachtoffer, dan is op mij het strafrecht en strafprocesrecht van toepassing. Maar het geheel strafrecht richt zich op het eerlijk en rechtvaardig straffen van de dader. Ik als slachtoffer sta in principe buiten spel. Er wordt geen aandacht besteed aan mijn genoegdoening en wat mijn verwachtingen zijn als slachtoffer. Het herstelrecht leidt dan tot materiële en immateriële genoegdoening voor slachtoffers, het leidt tot recidivevermindering bij veroordeelden en leidt ook tot misdaadpreventie”, legt mr. Boedhoe uit.
Boedhoe heeft tijdens haar afstudeerproject niet alleen doctrines, verdragen en wetten van dertien landen (Suriname inbegrepen) bestudeerd, maar ook hoe herstelrecht in het strafrechtsysteem van dat land is opgenomen. Niet alleen theoretisch, maar ook hoe het wordt toegepast in de praktijk. Tijdens haar onderzoek is gebleken dat herstelrecht veel voordelen heeft. In 2006 heeft het ministerie van Justitie en Politie, in samenwerking met het Openbaar Ministerie een pilotproject uitgevoerd in Paramaribo en Nickerie, welke gericht was op jeugdige delinquenten. Dit onderzoek handelde over een alternatief voor deze jeugdigen. “Internationaal is gebleken dat herstelrecht voornamelijk wordt toegepast bij jeugdigen. Dat hebben wij ook gedaan tijdens dat pilotproject en het is succesvol geweest. Middels het toepassen van herstelrecht kan jeugdige delinquenten bijvoorbeeld een taakstraf worden opgelegd waar zo een jeugdige er beter van wordt.”
